Udruženje građana „Feniks plus“ organizovalo je druženje povodom Međunarodnog dana žena. Tom prilikom smo sa članovima razgovarali i o položaju osoba sa invaliditetom u opštini Bečej.
Kod Prve mesne zajednice u Bečeju, gde inače organizuju tradicionalna okupljanja, postavili su i rampu, što je ujedno i jedna od retkih na ulazu u institucije u opštini Bečej.
Fizičke barijere, na žalost, nisu jedine prepreke sa kojima se suočavaju osobe sa invaliditetom u opštini Bečej. Ali nisu zanemarljive. Većina javnih institucija u gradu nema prilaz za osobe sa invaliditetom, uglavnom su prilazi montažno demontažni i zahtevaju asistenciju drugih lica.
Osobe s invaliditetom danas čine oko 15 procenata svetske populacije i nailaze na brojne probleme i barijere u svom svakodnevnom funkcionisanju. Suočavaju se s nejednakim mogućnostima u pogledu obrazovanja, zapošljavanja, zdravstvene i socijalne zaštite, njihov svakodnevni život opterećuju i mnoge predrasude i stereotipi.
U Bečeju prema navodima udruženja „Feniks-Plus“ ima negde oko 3.500 osoba sa različitim oblicima invaliditeta. Koliko tačno ih ima ne zna se jer, iako se često razgovaralo o tome u prethodnim godinama tokom izrada raznih strateških dokumenata i planova, još uvek na nivou opštine Bečej ne postoji precizna statistika, nema zvaničnih podataka o tome. Nijedna od socijalnih ili zdravstvenih institucija nema tačan uvid u broj osoba sa invaliditetom, kako odraslih tako i dece. Samim tim nemoguće je adekvatno uspostaviti neke specifične mere zaštite i pomoći i napraviti neku ozbiljniju strategiju delovanja.
Društveni status, mogućnosti za rad i zapošljavanje pa i zdravstvene usluge za osobe sa invaliditetom još uvek nisu u našim društvenim okolnostima prioritet ni za grad ali i u državi. Normalan život i svakodnevno funkcionisanje za sve osobe sa invaliditetom još uvek su daleko od njih.
Uprkos savremenim zakonima koji se poslednjih deceniju, dve, donose, osobe sa invaliditetom su u Srbiji i dalje među najugroženijim društvenim grupama.
Invalidnost ne mora da bude prepreka u ostvarivanju želja, ambicija, snova i ciljeva, ali nažalost, upravo su prepreke te koje osobama sa invaliditetom svakodnevno otežavaju život.
No, ni ovakva druženja koju su sami članovi udruženja „Feniks-Plus“ organizovali svakako nisu mala stvar jer obavljaju jednu veoma važnu socijalnu funkciju i treba ima svakako odati priznanje da očigledno nisu spremni da se predaju apatiji i da čekaju na pomoć društva, grada.
