Srpska pravoslavna crkva u Bečeju posvećena je svetom velikomučeniku Georgiju. Po predanju, na mestu današnje crkve je postojao manji hram, sagrađen od naboja krajem XVII ili XVIII početkom veka, koji su Turci zapalili kada su prelazili iz Banata u Bačku oko 1714-1715. godine. Nakon toga je sagrađena crkva od tvrdog materijala koja se nalazila na mestu kapele baronice Jović. Tokom bune 1848/49, i ova crkva je stradala od bombardovanja i požara. Današnja crkva je započeta 1851, na parceli koja je dobijena od opštinskih vlasti, a koja je prethodno planirana za objekat gradske kuće. Projekat i predračun radova izradili su Andrija Šmaus i Jovan Somborski. Građani Bečeja su uspeli da sakupe 862 forinte, a veliki novčani prilozi su pristigli od austrijskog i ruskog cara, koji su darovali 19 000 odnosno 16 000 forinti. Izgradnja je trajala sve do 1858. godine kada je episkop bački Platon Atanacković osvetio hram.
Po svojim dimenzijama, crkva Sv. velikomučenika Georgija spada među najveće pravoslavne hramove u Vojvodini. Unutrašnja dužina je 41, širina 12,5, visina srednjeg tornja 52, a dva manja po 34 metra. Površina crkve je 500 m2 tako da u nju može da stane oko 2000 vernika.
Osnova crkve je u vidu izduženog i izrazito sažetog krsta, tako da pevnički ispadi ne dolaze do izražaja. Spolja gledano ostavlja utisak pravougaone osnove sa petostranom apsidom na istočnoj strani. Na zapadnom pročelju se nalazi visoki otvoreni portik sa četiri masivna kanelirana korintska stuba koji su nadvišeni arhitravom, ravnim frizom i trougaonim timpanonom sa okulusom u sredini. Širina portika odgovara širini naosa. Na zapadnom zidu naosa se nalaze četiri pilastra sa korintskim kapitelima čiji raspored se poklapa sa stubovima portika. Između pilastara se u prizemnoj zoni nalaze troje ulaznih vrata, a iznad njih u istoj osi su prozori. Parapeti prozora su izvedeni u vidu balusterskog niza, a iznad je profilisana luneta sa floralnim ornamentom.
Nad pročeljem se uzdižu tri tornja kvadratne osnove. Ugaoni tornjevi su izvučeni upolje u odnosu na glavni brod, manje površine preseka i niži u odnosu na centralni. U prizemnoj zoni imaju slepe lučno završene prozore u profilisanom okviru, okrenute ka zapadu, dok su ka južnoj i severnoj strani pravi prozori sa istom obradom. Na prvom spratu su prozori većih dimenzija, pravougaonog oblika, orijentisani ka zapadu i severu odnosno jugu. Oko njih je profilisani okvir, a nadvišeni su frontonom sa kitnjastim neobaroknim ornamentom koji počiva na elegantnim volutastim konzolama. Na poslednjem spratu ugaonih tornjeva nalaze se prozori manjih dimenzija okrenuti na tri strane. Oivičeni su udvojenim pilastrima i nadvišeni lunetom. Horizontalna podela zvonika je izvedena nejednako isturenim profilisanim vencima. Centralni zvonik se izrasta direktno iz naosa crkve, dvospratan je i znatno viši od bočnih. Fasade su sa sve četiri strane identično obrađene. Sa strane se nalaze neklasični pilastri, a između njih su prozori. Oni na nižem spratu su nešto veći i polukružno završeni dok na višem imaju prelomljeni luk u gornjem delu. Sva tri tornja su pokrivena stepenastim limenim završecima u duhu neobaroka.
Horizontalna podela severne i južne fasade je izvedena visokim soklom i profilisanim kordonskim vencima, a vertikalna polustupcima uz koje se nalaze nešto uvučeni pilastri. Polustupci su dekorisani rozetom u centralnom delu. U svakom međupolju se nalazi po jedan prozor flankiran plitkim pilastrima i nadvišen frontonom sa volutastim neobaroknim ornamentom. U središnjem međupolju se nalaze vestibili dekorisani neklasičnim pilastrima, profilisanim vencem i timpanonom. Na pevničkim ispadima su prozori u vidu trifore sa lunetama. Pevnice su akcentovane atikom iznad potkrovnog venca.
Apsida je petostrana sa tri prozora na kojima su ponovljene dimenzije, oblik i dekoracija kao i na prozorima severne i južne fasade. Crkva je izvedena u stilu poznog klasicizma na šta ukazuje pre svega veliki portik sa masivnim korintskim stubovima, naglašena vertikalna podela fasada ali i detalji poput luneta iznad prozora koji su karakteristični za tzv. „rundbogenstil“. Na objektu se sreću i elementi neobaroka, pre svega izvijene limene kape zvonika, ali i diskretne naznake neogotike u vidu prelomljenih lukova na prozorima najvišeg zvonika. Pomenuti elementi ukazuju na romantičarske uticaje koji su kružili Evropom u šestoj deceniji XIX veka.
Ikonostas i hristov grob su rad drvorezbara Johana Kistnera iz Novog Sada, a pozlatu je obavio Šandor Jarai iz Beča 1878. godine. Konkurs za oslikavanje ikonostasa je raspisan 1886, a ugovor sa Urošem Predićem je potpisan tek 1888.
Obimnija rekonstrukcija hrama je izvedena1931. godine, kada je povećan hor, prošireni severni i južni ulazi i izgrađene nove stepenice. Usled ratnih dejstava u oktobru 1944, oštećen je srednji toranj, a obnova tornjeva i krova crkve je izvedena 1965/66. godine.
Šest vitraža iz 1934-36. godine potiču iz somborske radionice Milana Stanišića.
Srpska pravoslavna crkva predstavlja jedan od najznačajnih i najupečatljivijih objekata u gradu. Zaštićena je kao deo prostorne kulturno-istorijske celine Staro jezgro Bečeja, rešenjem br. 01-67/1 iz 1976. godine, koja je kategorisana kao kulturno dobro od velikog značaja. Ikonostas crkve je takođe zaštićen rešenjem broj 2016 iz 1949. godine i kategorisan kao kulturno dobro od velikog značaja.
