Prošlo je tačno 75 godina od prvog streljanja mladih bečejskih rodoljuba, skojevaca i komunista, ali uspomena na nevino stradale žrtve fašističkog terora u Bečeju ne blede.
U organizaciji Opštinske organizacije SUBNOR, juče je tim povodom kraj spomen obeležja “Zid smrti“ u centru grada održan komemorativni skup. Minutom ćutanja je odata pošta svim žrtvama fašističkog terora i položeno je cveće na 12 betonskih ploča sa imenima stradalih 11. novembra 1941. godine.
-Doživeli su Bečejci u svojoj prošlosti mnogo nesreća i stradanja, ali ono što su preživeli tokom jeseni 1941. i zime 1942. godine, ostalo je zabeleženo krvavim slovima, naglasila je u svojoj besedi u ime organizatora Jelena Češljević.
Podsećanja radi, presudom Prekog suda načelnika mađarskog kraljevskog Generalštaba smrtonosni plotun streljačkog voda ugasio je 11. novembra 1941. godine živote Borislava Vlajkova, Milana i Svetozara Gavrića, Živka Gagića, Stevana Kojića, Isidora Mogina, Labuda Pejovića, Ivana Ćirića, Gotfrida Hovea, Teodora Cvejanova, Vujice Čiplića i Momčila Šaranovića.
-Ovi mladi ljudi su za slobodu, koju mi danas uživamo, dali živote, a to je najvrednije što su imali. Na nama je ostala obaveza da, sa puno poštovanja, obeležavamo sećanja na njihov svetli lik i delo, da njima napajamo duše mlađih generacija, kako bi u njima našli svoje uzore i svest da sloboda nema cenu, rekao nam je živi svedok dešavanja pre 75 godina počasni građanin Bečeja Mihajlo Šević.
Nisu se fašisti zadovoljili novembarskim streljanjem. Po istoj presudi, 20. januara 1942. godine, streljano je novih 11 mladića, a samo nedelju dana kasnije u okviru Velike krvave racije u Južnobačkom okrugu ubijeno je i u hladnu vodu Tise bačeno oko 400 Jevreja, Roma i Srba iz Bečeja.
Jučerašnji komemorativni skup oplemenjen je prigodnom recitacijom u izvođenju mladog člana Gradskog pozorišta Bečej Luke Pejića, a onda su, pored boračke organizacije, vence na spomen obeležje položili predstavnici lokalne samouprave, Opštinske organizacije SSSS, Opštinskog udruženja penzionera i SPS. Druženje i evociranje uspomena na dešavanja pre sedam i po decenija nastavljeno je u prostorijama OO SUBNOR.
Pomalo čudi da niko na jučerašnjem skupu nije, bar, pomenuo da se, igrom slučaja ili sudbinom, istog datuma obeležava i Dan primirja u Prvom svetskom ratu. Čuđenje je utoliko veće, jer se na samo stotinak metara od spomen obeležja kraj kojeg je održan komemorativni skup nalazi spomenik Kralju Petru I Karađorđeviću. To da se niko nije setio da stavi cveće kraj spomenika „čika Peri“, makar i poljsko, suvišno je pominjati.
