Vojvodini, kao najmanje pošumljenoj regiji Evrope i njenim opštinama nedostaju šume i poljozaštitni pojasevi. Poljozaštitni pojasevi predstavljaju element šumske vegetacije koji utiče na unapređenje stanja životne sredine i smanjuje rizike od opasnih pojava. Poljozaštitni pojas smanjuje eroziju, povećava plodnost zemljišta i obezbeđuje sklonište i hranu za divljač. Na oko 85 odsto poljoprivrednog zemljišta u Vojvodini prosečan gubitak zemljišta godišnje je skoro tona po hektaru, što je rezultat erozije vetra. O važnosti podizanja poljozaštitnih pojaseva razgovarali smo sa Marko Đapićem, inženjerom šumarstva.
Postoji čitav niz uslova, administrativnih i organizacionih, koje treba ispuniti za podizanje ovih pojaseva. Predeona i biološka raznovrsnost bi mogla pružiti osnovu za prilagođavanje prirodnih i agrarnih sistema za nastupajuće promene. Na lokalnom nivou je potrebno odrediti pravno lice koje bi se bavilo konkretnim poslovima održavanja, na teritoriji svoje opštine. Potrebno je izdvojiti površine državnog zemljišta za podizanje vetrozaštitnih pojaseva i pripajanje redovnom gazdovanju šumama.
Uz to, treba podsticati privatne vlasnike za podizanje visokog zelenila po lokalnim planovima – podrške i povlastice, odnosno smanjen porez za parcele koje sadrže visoko zelenilo (naročito u posebno ugroženim oblastima). Tu je i podsticanje novih oblika korišćenja poljoprivrednog zemljišta (agro-šumskih zasada).
